Чылдыӊ чурумалдыг үелериниң бирээзи – кыш. Кышты чылдың үелериниң эң онзагай үези деп бодаар мен. Чүге дизе кыжын бисти долгандыр турар бойдузувус – арга-арыг, тайга-таңдыларывысты ак харжыгаштар дээрден дүшкеш агартыр шыптар. Мөңгүн дег ак хевин кеткен арга-ыяштарны көөрге, чаражын! Олар бисти хуулгаазын чаражы-биле магададыр. Ооң ындыг чаражын «Хуулгаазын кыш» деп адаар болгай бис. Хуулгаазын, хуулгаазын кыш!
Авам мени чайның изиинде, июнь айда, чырык чер кырынче бодараткан-даа болза, мен кышка дыка ынак мен. Чүге дизе чүгле кыжын хар-кадайны кылып болур, чүгле кыжын хаактап, дош куткан чуңгуга ойнап бадып болур. А мен ол бүгүге аажок ынак мен.
Кыштың бирги айы декабрьның 31-де улуг-даа, бичии-даа кижилерниң манаары Чаа чыл байырлалы болур. Чаа чылды уткуп тургаш, күзелимни бодап алгаш, ооң бүде бээринге идегеп, бүзүреп бурган башкымга күдүк базып тейлээр-дир мен. Чылдар эртип, өзүп олурар-даа болзумза, чаңгыс күзелим өскерилбес. Дээди эртем-билиг чедип алгаш, авам-биле кады чурттаарын бодап, күзелимни бүдүрүп алыр мен. А «Хуулгаазын кыш» меңээ дузазын кадарын билир мен.
Ай-Луна Ооржак,
Тываның кадет корпузунда «Журналистика» бөлгүмүнүң кежигүнү
