Дилги чүге кыскыл апарганыл?

(тыва улустуң тоолу)

Дилги эң-не баштай кара турган чүвең иргин. Бир-ле күскелеп чорааш, ам эртен бак Мезил-биле чаржыр деп бодап ап-тыр.
Даартазында даң бажында Дилги хем кыдыынга маңнап келген:
– Бак Мезил, бар сен бе? – деп айтырарга, Мезил: – Бар-ла мен – деп-тир.
Дилги тура:
– Даарта эртен бо хемни өрү чаржыр бис – дээн.
Мезил чөпшээрежип каан. Дилги чоруй барган. Мезил ол хүн хемниң мезилдерин эргий маңнап тургаш:
– Даарта эртен хем эриинге үнүп туруп алыңар. Дилги маңнап келгеш, бак Мезил бар сен бе дээрге, аа деп турар силер – деп чагып каан чүвең иргин.
Эртенинде Дилги маңнап келгеш:
– Бак Мезил бар сен бе? – дээрге:
Ийе, бар мен — деп-тир.
– Че бис бе – дишкеш, Дилги-даа салыпта-ла берген. Мезил-даа хеминче мойт кылдыр халый берген иргин. Дилги шаанга киир маңнап-маңнап:
– Бак Мезил бар сен бе? – дээрге, ырак мурнунда-ла “аа!” дээр болган. Дилги чедер черинге маңнап кээрге, Мезил сугдан үнүп келген:
– Бак Мезилек мени безин эртип шыдавас, кара дилги адың чок-тур – деп, кыжырып турган-дыр эвеспе.
Дилги ыяткаш, шупту боду кыс­кыл апарган чүвең иргин.

Меню